Ten podręcznik jest przeznaczony dla każdego, niezależnie od jego czy jej doświadczenia z L^AT_EX, KDE, Kile czy Linuksem.

Dla zaawansowanych użytkowników podręcznik raczej nie będzie ciekawy, lecz wszystkie sugestie od nich zostaną rozważone. Jeśli chcesz mieć wkład w tym projekcie lub jego dokumentacji, powiedz o tym na stronie internetowej Kile.

Potrzebujesz odpowiedzi w temacie Kile? Nie radzisz sobie z kompilacją? Chcesz nowych możliwości programu? Zalecaną drogą zadawania pytań technicznych lub rozpoczęcia rozmowy jest użycie naszej listy dyskusyjnej: (kile-devel AT lists.sourceforge.net).

System składni L^AT_EX jest podobny do innych języków opartych na znacznikach takich jak XML, który jest używany w wielu rodzajach dokumentów (włączając w to ten, który czytasz) lub HTML, który jest używany na stronach internetowych. Głównym zamysłem języków opartych na znacznikach jest posiadanie wyjątkowych słów kluczowych, zwanych znacznikami, które mówią programowi (do przetwarzania tekstu, do przeglądania internetu lub kompilatorowi L^AT_EX) jak tekst zawarty pomiędzy tymi znacznikami ma być zinterpretowany. Kile dostarcza kilku takich znaczników w menu LaTeX na pasku menu.

Mimo że spróbujemy przedstawić ci ogólny pogląd na temat tego czym jest L^AT_EX, to jednak ten dokument oczywiście, nie jest Ostateczną Księgą na temat L^AT_EX. Jeśli chcesz nauczyć się L^AT_EX w szczegółach, to najlepiej wypożycz specjalistyczne książki z twojej lokalnej biblioteki.

Tak jak w innych językach znaczników, dokumenty L^AT_EX zawierają preambułę, która określa globalne właściwości, takie jak rozmiar papieru, numerację stron, rozmiar tekstu na stronie oraz treść dokumentu, która zawiera jego tekst. Preambuła jest złożona co najmniej z polecenia \documentclass. Poprzedza treść dokumentu, która zaczyna się od polecenia \begin{document} i kończy się na poleceniu\end{document}.

Jeśli spojrzysz na pasek narzędzi Edycja zauważysz trzy duże menu opuszczane. Menu opuszczane zostały opracowane tak, aby można było szybko dodawać pewne powszechne cechy do dokumentów. Pierwsze menu opuszczane służy do szybkiego dzielenia dokumentu na części, rozdziały, działy i tak dalej. Dodawanie odcinków do kodu źródłowego L^AT_EX odbywa się poprzez następujące polecenia:

Pole opuszczane o nazwie Inne służy do wstawiania do dokumentów elementów takich jak spisy, stopki i piśmiennictwo; dostępne polecenia to:

Inne menu rozwijane

Wybieranie etykiety dla odsyłacza

Po użyciu cite, rozwija się menu ze spisem elementów bibliograficznych. W przypadku używania BibT_EX, plik musi należeć do projektu. Aby edytować pliki BibT_EX zalecane jest użycie przeznaczonych do tego edytorów. Autor tego programu z powodzeniem stosuje KBibT_EX. Oczywiście, można także pisać pliki BibT_EX ręcznie, wewnątrz Kile.

Ostatnie pole opuszczane oznaczone jako tiny jest używane do ustawienia rozmiaru tekstu. Można ustawić rozmiar głównego tekstu, rozmiar stopek itp. Dostępne polecenia to:

Otoczenie jest odcinkiem tekstu traktowanym odmiennie od reszty dokumentu. Na przykład, tworzysz sprawozdanie o rozmiarze czcionki 12, lecz musisz zmienić rozmiar czcionki dla kilku zdań. Polecenia \begin{otoczenie}, \huge oraz \end{otoczenie} umożliwi tymczasową zmianę rozmiaru tekstu na duży pomiędzy poleceniami otoczenia.

Zmiany obowiązują tylko od \begin{otoczenie} do \end{otoczenie}. Nie ma ograniczenia co do liczby możliwych zmian wewnątrz otoczenia.

Istnieje wiele cech, które można dodać do dokumentu, a które uczynią go czytelniejszym i bardziej przyjaznym użytkownikowi. Można nadać cechy takie jak rodzaj czcionki, pogrubienie, pochylenie, podkreślenie itp. Polecenia te przestaną obowiązywać albo z poleceniem \end albo z końcem otoczenia.

Po wyjaśnieniu jak pisać kod wykorzystując język znaczników L^AT_EX, pokażemy krok po kroku jak utworzyć dokument przy użyciu Kile

To wszystko! Przeprowadziliśmy cię przez tworzenie twojego pierwszego dokumentu L^AT_EX!

Po utworzeniu pliku DVI można wydrukować dokument lub zamienić go na plik PostScript® lub PDF. Eksperymentuj i baw się dobrze!

DVI jest skrótem od DeVice Independent (z ang. niezależny od urządzenia) . Pliki te są tworzone przez T_EX lub L^AT_EX celem odczytywania ich przez pewnego rodzaju sterownik na twoim komputerze. Pliki .dvi można wykorzystać na wiele różnych sposobów, takich jak wydruk na drukarce, przekształcenie do pliku PostScript® lub PDF, a także do wyświetlenia na ekranie komputera.

Wyszukiwanie wprzód umożliwia przechodzenie z edytora bezpośrednio do przypisanego położenia w pliku DVI lub PDF.

Kile dostarcza ustawienia z tą opcją dla wszystkich plików binarnych L^AT_EX. Przejdź do Ustawienia → Ustawienia Kile... → Narzędzia+Buduj i zawsze wybieraj ustawienie Nowoczesne.

Aby wykonać wyszukiwanie naprzód, umieść wskaźnik na wierszu kodu źródłowego i naciśnij na Wyszukiwanie wprzód, aby przejść do przypisanego położenia w oknie przeglądarki pliku DVI lub PDF.

Wyszukiwanie odwrotne jest bardzo użyteczną możliwością przy samodzielnym pisaniu dokumentu L^AT_EX. Jeśli wszystko ustawiono właściwie, to po naciśnięciu w oknie Okular lewym przyciskiem myszy przy wciśniętym klawiszu Shift Kile wczyta plik źródłowy L^AT_EX i przejdzie do właściwego punktu. Aby użyć wyszukiwania odwrotnego, musisz skompilować swój plik L^AT_EX przy użyciu ustawienia Nowoczesne.

Wyszukiwanie odwrotne zadziała gdy:

Dzięki tej możliwości Okulara, naciśnięcie lewym przyciskiem myszy przy wciśniętym klawiszu Shift w dokumencie DVI lub PDF poskutkuje otwarciem przez Kile odpowiedniego dokumentu L^AT_EX i próbę przejścia do odpowiedniego wiersza. Pamiętaj, aby w menu ustawień Okulara Ustawienia → Ustawienia Okular... (na stronie Edytor) ustawić program Kile jako edytor tekstu.

Ustawianie Okular

Jeśli używasz SzybkiegoBudowania i przeglądarka DVI nie otwiera się, to prawdopodobnie gdzieś masz błąd. Jeśli masz błąd, to będzie on widoczny w pliku dziennika/obszarze wiadomości. Błąd zostanie tam także krótko streszczony.

W pliku dziennika znajdzie się wyjaśnienie błędu w kodzie. Aby w edytorze przejść do błędów, można używać następujących przycisków z paska narzędzi: Poprzedni błąd LaTeX oraz Następny błąd LaTeX. Plik dziennika zawsze zawiera numer wiersza, w którym nastąpił błąd. Aby obejrzeć wiersz, w którym wystąpił błąd, naciśnij na błędzie w oknie dziennika, a Kile przejdzie do wiersza tego błędu.

W celu zaznaczenia tekstu, masz następujące możliwości:

Przytrzymując lewy przycisk myszy i przeciągając tekst, który chcesz zaznaczyć, samoczynnie kopiuje zaznaczony tekst do schowka.

Przytrzymując klawisz Shift i używając klawiszy strzałek umożliwia zaznaczanie odcinków kodu źródłowego w oknie edytora.

Domykanie nawiasów jest graficznym narzędziem, używanym w widoku edytora, aby wskazać, który nawias pasuje do którego. Jeśli otworzysz plik .tex i wybierzesz dowolny nawias, nie ważne czy to będą zwykłe nawiasy (), kwadratowe nawiasy [], czy klamry {}, edytor podświetli nawias i jego odpowiednik na żółto (ten domyślny kolor można zmienić). Na przykład, jeśli umieścisz kursor na klamrach w \section{Wprowadzenie}, to zobaczysz \section{Wprowadzenie} podświetlone domyślnie na żółto, pokazując rozpoczynający i zamykający nawias.

Kile ma możliwość wyszukiwania i podświetlania różnego rodzaju kodu. Na przykład, polecenia L^AT_EX są odróżniane od zwykłego tekstu, a równania matematyczne podświetlane są na jeszcze inny kolor.

Wiele pomocników ma możliwość wstawiania opcjonalnych punktorów, wyjątkowy rodzaj zakładki z tekstem. Wpisy menu Edycja → Punktory lub odpowiedni skrót klawiszowy umożliwi przejście do następnego lub poprzedniego punktora. Podświetli to także ten punktor, więc zostanie ona usunięta samoczynnie po wpisywaniu pierwszej litery.

Edytowanie jest oczywiście jednym z głównych powodów, dla którego używasz programu takiego jak Kile. Chociaż Kate już ma wielkie możliwości, Kile dodaje do niego inne równie wielkie, które są potrzebne szczególnie przy pisaniu kodu źródłowego L^AT_EX. L^AT_EX zawsze wymaga wielu otoczeń i grup, więc Kile dostarcza wyszukanych poleceń do ich zaznaczania. Pod Edycja → Zaznacz znajdziesz następujące polecenia do zaznaczania tekstu.

tekst \bfseries\itshape więcej tekstu

Aby usunąć niektóre części dokumentu, można je oczywiście zaznaczyć, a następnie nacisnąć klawisz Delete. Kate daje także możliwość naciśnięcia Ctrl+K, co usuwa cały wiersz. Kile jednak ma inne szybsze polecenia usuwania. W menu Edycja → Usuń można znaleźć następujące polecenia do usuwania tekstu.

Już wspomniano, że otoczenia są środkowym puntem w L^AT_EX. Tak więc Kile daje pięć innych poleceń w menu Edycja → Otoczenie, aby uczynić pracę z L^AT_EX tak łatwą jak to tylko możliwe.

Kile daje także możliwość używania pewnych poleceń dla grup L^AT_EX, które są określone przez klamry {...}. W podmenu Edycja → Grupa TeX znajdziesz niektóre z ważniejszych poleceń, które odpowiadają tym z Edycja → Otoczenie.

W L^AT_EX, jako cudzysłowu używa się dwóch pojedynczych apostrofów. Aby pomóc przy ich wydajnym wstawianiu, Kile umożliwia naciśnięcie " w celu wstawienia dwóch otwierających pojedynczych apostrofów. W późniejszym czasie, do zamknięcia cudzysłowu, należy także nacisnąć ". Kile jest na tyle dobrze zaprogramowane, aby rozpoznać tę sytuację i wstawi dwa zamykające apostrofy dla L^AT_EX.

Aby literalnie uzyskać cudzysłów po drugiej stronie, naciśnij dwukrotnie ".

Można włączyć lub wyłączyć to samowstawianie otwierających i zamykających podwójnych apostrofów w dziale Ustawienia → Ustawienia Kile... → LaTeX.

Jeśli chcesz także dodać opcje wyjątkowe dla języka takie jak ngerman lub french, to będzie można używać niemieckich lub francuskich podwójnych apostrofów. Dostępnych jest oczywiście więcej języków.

Po naciśnięciu Ctrl+Enter, Kile wstawia inteligenty znak nowego wiersza. Jeśli kursor znajduje się wewnątrz otoczenia listy, jak na przykład enumerate lub itemize, to Kile wstawi nie tylko znak nowego wiersza, ale także doda polecenie \item.

Będąc wewnątrz otoczenia tabeli, Kile zakończy bieżący wiersz \\ z nowym wierszem po tym.

Będąc wewnątrz komentarza L^AT_EX, Kile rozpocznie nowy wiersz od %.

Nawet lepiej, Kile zostało zaprogramowane tak, aby obsługiwać dostarczane domyślnie i określone przez użytkownika otoczenia L^AT_EX, które można dodawać w dziale Ustawienia → Ustawienia Kile... → LaTeX.

Niektórzy użytkownicy wolą układać kolumny w otoczeniach tabel i umieszczać wszystkie znaki & jeden pod drugim. W Kile usiłowano wprowadzić obsługę dla tego przyzwyczajenia. Jeśli naciśniesz Alt+Shift+&, to Kile poszuka następnego tabulatora w wierszu powyżej. Mimo to tabulator ten może nie być tym odpowiadającym, Kile doda trochę odstępu, aby dostosować położenie kolumny do bieżącego tabulatora.

Przy pisaniu niektórych liter, można włączyć ten tryb uzupełniania dla poleceń L^AT_EX i zwyczajnych słów poprzez menu Edycja → Uzupełnianie → Polecenia (La)TeX lub skrótu klawiszowego Ctrl+Shift+Spacja. Kile najpierw odczytuje litery z bieżącego położenia kursora do lewej i zatrzymuje się na pierwszym znaku nie będącym literą, ani ukośnikiem wstecznym. Jeśli wzorzec ten zaczyna się od ukośnika wstecznego, to Kile przestawi się w tryb uzupełniania dla poleceń T_EX lub L^AT_EX. W przeciwnym przypadku przejdzie w tryb zwykłego słownika, w którym nie ma żadnych poleceń L^AT_EX. W zależności od wybranego trybu, zostanie otwarte pole uzupełniania. Pojawią się wszystkie polecenia lub słowa, których początek pasuje do bieżącego wzorca. Możesz przemieszczać się po tym wykazie przy użyciu klawiszy strzałek i wybierać jego wpisy przy użyciu klawisza Enter lub poprzez dwukrotne naciśnięcie przyciskiem myszy.

Po naciśnięciu klawisza Backspace, ostatnia litera we wzorcu zostanie usunięta, a wykaz z wyrazami do uzupełnienia może się powiększyć. Z drugiej strony, po napisaniu dodatkowej litery wydłuży to wzorzec, a przez to wykaz możliwych słów pomniejszy się.

Jeśli nie wybierzesz żadnej sugestii, możesz opuścić to okno dialogowe przy użyciu klawisza Esc.

Zauważysz, że wszystkie te polecenia są wyświetlane z krótkim opisem ich parametrów. Opisy te zostają oczywiście usunięte po wybraniu polecenia. Opcjonalnie można zezwolić Kile na wstawianie punktorów w tych miejscach, tak aby można było szybko przejść do tych miejsc przy użyciu Edycja → Punktory → Następny punktor i wstawić żądany parametr.

Przejdź do Ustawienia → Ustawienia Kile... → Kile+Uzupełnianie, aby ustawić jeden lub więcej z tych wykazów. Można wybrać różne wykazy słów dla poleceń T_EX oraz L^AT_EX i tryb słownika dla zwyczajnych słów.

Po wybraniu opcji Pokaż polecenia Latex, w osobnym widoku paska bocznego Kile zostaną pokazane wpisy wszystkich wybranych plików cwl (z ang. spakowany wykaz słów) z uzupełnieniami poleceń L^AT_EX. Będzie można zobaczyć dostępne polecenia wraz z parametrami i opcjami, które trzeba lub można dać, aby zadziałały. Można także zaznaczyć jeden wpis naciśnięciem klawisza myszy, a zostanie on wstawiony do dokumentu pozbawiony wszystkich nazwanych parametrów i opcji.

Jako iż każdy wykaz słów będzie wyświetlany w osobnym widoku, może się zdarzyć, że takich widoków będzie tak dużo, że główne okno Kile może być większe niż mały ekran to umożliwia. Ponieważ wygląda to brzydko, Kile posiada ograniczenie dopuszczalnej liczby widoków, które domyślnie jest ustawione na 10. Jeśli wartość ta jest za duża dla twojego ekranu, to ją zmniejsz.

Tryb polecenia nie jest użyteczny przy uzupełnianiu otoczeń kodu. Zawsze należy wpisywać kilka liter \begin, a wywołanie trybu uzupełniania wywoła długi wykaz znaczników otoczeń. Z drugiej strony, otoczenia są używane tak często, że Kile zapewnia tryb przystosowany do uzupełniania kodów otoczeń. Zapomnij o znaczniku otwierającym i napisz, na przykład, al.

Przy wywoływaniu trybu uzupełniania poprzez Edycja → Uzupełnianie → Otoczenie lub skrótu klawiszowego Alt+Shift+Spacja, znacznik otwierający dodawany jest samoczynnie i pojawi się \begin{al}. Po tej zmianie, wykaz z uzupełnieniami jest bardziej czytelny.

Teraz zaznacz otoczenie i zobacz, że ono także zostanie samoczynnie zamknięte. Nawet więcej, jeśli Kile uzna je jako otoczenie listy, to wstawi także pierwszy znacznik \item.

Przejdź do Ustawienia → Ustawienia Kile... → Kile+Uzupełnianie, aby ustawić jeden lub więcej takich wykazów. Ten tryb używa tego samego wykazu słów co tryb uzupełniania dla poleceń T_EX oraz L^AT_EX.

Kile obsługuje wykaz skrótów przygotowanych przez użytkownika, które są zastępowane na żądanie przez dłuższe ciągi znaków. Zajrzyj do Ustawienia → Ustawienia Kile... → Kile+Uzupełnianie, aby ustawić jeden lub więcej takich wykazów. Dla przykładu danego tutaj, należy wybrać wykaz skrótów w pliku example.cwl. W tym pliku znajdziesz, na przykład, wpis L=\LaTeX.

Dla przykładu, wpisz literę L. Teraz wywołaj uzupełnianie słów w trybie skrótów poprzez Edycja → Uzupełnianie → Skróty lub poprzez kombinację klawiszy Ctrl+Alt+Spacja a litera L zostanie zastąpiona ciągiem znaków \LaTeX.

Uzupełnianie skrótów obsługuje także znak nowego wiersza %n oraz %C, jeśli znaki te są obecne w tekście rozwinięcia. Więc jeśli masz wpis

en1=\begin{enumerate}%n\item %C%n\end{enumerate}%n

w pliku z uzupełnieniami i wywołasz uzupełnianie skrótu, to rozszerzenie będzie wyglądać tak jak poniżej, gdzie x pokazuje końcowe położenie kursora.

\begin{enumerate}
        \item x
\end{enumerate}

Najnowszą specyfikację formatu plików z uzupełnieniami można znaleźć na specyfikacja formatu plików CWL.

Pliki z uzupełnieniami można wgrać do katalogu domowego użytkownika w podkatalogu ~/.kde/share/apps/kile/complete/<mode>/ , gdzie <mode> oznacza abbreviation, dictionary lub tex.

Okno dialogowe Dołącz grafikę czyni wstawianie grafiki tak prostym jak to tylko możliwe. Można je wywołać poprzez pasek menu LaTeX → Wstawianie obrazu. Zajrzyj do Formaty plików graficznych oraz Grafika EPS, aby dowiedzieć się co nieco o formatach graficznych.

Jedną z najnudniejszych prac w L^AT_EX jest pisanie otoczeń macierzy i tabel. Należy przy tym pamiętać o wszystkich elementach, upewnić się, że otoczenia są dobrze ukształtowane i że wszystkie rzeczy są tam gdzie mają być. Dobre wcięcia pomagają, lecz istnieje prostszy sposób: użycie pomocnika Kile z menu Pomocnik → Macierze lub Pomocnik → Tabele. Po ich wybraniu ukaże się formularz wprowadzania w kształcie macierzy, który można łatwo wypełnić własnymi danymi. To okno dialogowe dostarcza także pewnych opcji do wprowadzania materiału tabelarycznego.

Przy użyciu paska narzędzi na górze okna dialogowego można ustawić wyrównanie komórki, określić krój czcionki, połączyć oraz podzielić komórki, wybrać obramowanie i określić kolory tła i czcionki. Najbardziej po prawej umieszczony jest przycisk Wklej. Dzięki temu przyciskowi można wstawić tabelę ze schowka do okna dialogowego, co np. umożliwia kopiowanie i wklejanie tabel z programu arkusza kalkulacyjnego.

Poniżej można wybrać żądaną liczbę wierszy i kolumn, a także dostroić pewne szczegóły dotyczące macierzy:

Opcja Pomocnik → Tabulatory wyświetli prostsze okno dialogowe do szybkiego ustawienia otoczenia tabulatorowego. Umożliwia łatwe określenie liczby wierszy i kolumn i wymagane odstępy.

Kile pomaga przy wstawianiu elementów pływających. Wraz z pomocnikiem Pomocnik → Pływające tworzenie nowych rysunków czy otoczeń z tabelami jest bardzo proste.

Aby wstawić nowe pływające otoczenie, wykonaj następujące kroki:

Spamiętanie wszystkich sposobów w jakie różne elementy matematyczne działają może sprawiać kłopot. Oczywiście, Kile może tutaj wykonać całą magię za ciebie: Pomocnik → Matematyka

Opcje:

Pliki PS nie są tak powszechne jak pliki PDF, lecz są wspaniałą podstawą do zmiany treści i ułożenia stron. Jeśli potrzebujesz wyniku w postaci pliku PDF, to możesz zmienić ułożenie stron przy pomocy pewnych narzędzi PostScript®, a następnie przekształcić wszystko do pliku PDF poprzez polecenie ps2pdf.

Pomocnik PostScript® w menu Pomocnik → Narzędzia Postscript zasugeruje najpowszechniejsze zmiany ułożenia stron. Przekształcenia są dokonywane przy użyciu programów pstops oraz psselect, które w większości dystrybucji można znaleźć w pakiecie psutils. Jeśli jeden z tych programów nie jest dostępny, to odpowiedni element nie będzie widoczny.

Najpierw wybierz plik wejściowy. Jeśli Kile znajdzie plik PS odpowiadający twojemu bieżącemu dokumentowi nadrzędnemu, to zostanie on wybrany jako plik wejściowy, lecz można także wybrać inny plik. Następnie wybierz plik wyjściowy i jedno z zadań. Na końcu musisz wybrać czy chcesz tylko przekształcenia, czy także wywołania programu Okular do obejrzenia wyników.

Wielu ludzi myśli, że pliki PDF są zamrożone i nie można ich zmieniać. Nie jest to prawdą, bo istnieją wspaniałe narzędzia do tego

istniejącego dokumentu PDF.

Pomocnik PDF w Pomocnik → Narzędzia PDF używa dwóch różnych sposobów do zmiany zawartości i ułożenia stron dokumentów PDF:

Jeśli jeden z tych pomocników, pdfpages lub pdftk, nie jest obecny w twoim systemie, to odpowiednie elementy nie będą widoczne. Pamiętaj, że tylko pdftk może pracować z zaszyfrowanymi plikami.

Zmiany układu

Jeśli wywołano pomocnika PDF Kile, to utworzy on kartę rejestracyjną Zmian ułożenia.

Najpierw wybierz plik wejściowy. Jeśli Kile znajdzie plik PDF odpowiadający twojemu bieżącemu dokumentowi nadrzędnemu, to zostanie on wprowadzony jako plik wejściowy, mimo to pozostanie możliwość wyboru innego pliku. Następnie wybierz plik wyjściowy lub zastąpienie istniejącego pliku PDF i zaznacz jedno z zadań. W końcu, wybierz czy chcesz tylko przekształcenia, czy wywołania także przeglądarki (np. Okular), aby wyświetlić dokument wynikowy.

Jeśli plik PDF jest zaszyfrowany, to tylko pdftk zadziała i trzeba będzie podać hasło dla tego dokumentu, aby wykonywać na nim prace.

1 strona + pusta strona --> A4

Scal stronę z pustą stroną na stronie A4. Przy scalaniu dwóch stron A5, są one obracane o 90 stopni i wyrównywane na stronie A4 w trybie poziomym.

Przy scalaniu dwóch stron A4, są one obracane o 90 stopni i wyrównywane na stronie A4 w trybie poziomym.

1 strona + jej powielenie --> A4

Na stronie A4 umieść razem jedną stronę i jej powielenie.

Jeśli powielona strona ma rozmiar A4, to zostanie przeskalowana, aby dopasować się do strony.

2 strony --> A4

Scal ze sobą dwie kolejne strony na stronie A4. Przy scalaniu dwóch stron A5, są one obracane o 90 stopni i wyrównywane na stronie A4 w trybie poziomym.

Przy scalaniu dwóch stron A4, są one obracane o 90 stopni i wyrównywane na stronie A4 w trybie poziomym.

2 strony (poziomo) --> A4

Na stronie A4 umieść razem dwie kolejne strony w położeniu poziomym.

4 strony --> A4

Scal cztery kolejne strony do jednej strony A4. Strony muszą być przeskalowane, aby dopasować się do strony.

4 strony (poziomo) --> A4

Na stronie A4 umieść razem cztery kolejne strony w poziomie. Strony te zostaną przeskalowane, aby zmieścić się razem na jednej stronie.

zaznacz parzyste strony

Zaznacz wszystkie parzyste strony dokumentu.

zaznacz nieparzyste strony

Zaznacz wszystkie nieparzyste strony dokumentu.

zaznacz parzyste strony (odwrotna kolejność)

Zaznacz wszystkie parzyste strony dokumentu i odwróć ich kolejność.

zaznacz nieparzyste strony (odwrotna kolejność)

Zaznacz wszystkie nieparzyste strony dokumentu i odwróć ich kolejność.

Odwrotna kolejność wszystkich stron

Wszystkie strony dokumentu w odwrotnej kolejności.

odszyfruj plik

Jeśli plik PDF jest zaszyfrowany, to można go odszyfrować.

wybierz strony

Wpisz strony lub zakresy stron rozdzielone przecinkami, np. 1,4-7,9. Tylko te strony będą widoczne w pliku wynikowym PDF.

usuń strony

Wpisz strony lub zakresy stron rozdzielone przecinkami, które mają zostać usunięte z wybranego pliku PDF.

nałóż na tło znak wodny

Przykłada znak wodny PDF na tle pojedynczego pliku wejścia PDF. Pomocnik używa tylko pierwszej strony z tła pliku PDF i przykłada go na każdej stronie pliku wejściowego PDF. Strona ta zostaje przeskalowana i obrócona gdy potrzeba, aby dopasować stronę wejściową.

zastosuj kolor tła

Nakłada kolor tła na wszystkie strony bieżącego dokumentu. Można to zrobić tylko raz, ponieważ drugi kolor zostanie umieszczony za pierwszym kolorem i nie będzie widoczny.

zastosuj pierwszoplanowy stempel

Przykłada pierwszoplanowy stempel na wierzchu stron dokumentu wejściowego PDF. Pomocnik używa tylko pierwszej strony ze stempla pliku PDF i przykłada go na każdej stronie pliku wejściowego PDF. Strona ta zostaje przeskalowana i obrócona gdy potrzeba, aby dopasować stronę wejściową. Działa to najlepiej, gdy strona PDF stempla ma przezroczyste tło.

pdftk: wybierz parametr

pdftk można wywołać z własnymi opcjami. Przeczytaj instrukcję obsługi dla wszystkich możliwych opcji.

pdfpages: wybierz parametr

pdfpages można wywołać z własnymi opcjami. Przeczytaj instrukcję obsługi dla wszystkich możliwych opcji.

Właściwości

Ustawianie, zmiana i usuwanie właściwości będą możliwe tylko wtedy, gdy dostępny będzie pakiet pdftk, a także gdy Kile zostało skompilowane z biblioteką libpoppler.

Standardowo metadane PDF zawierają tytuł dokumentu, autora, temat, słowa kluczowe, twórcę, generator oraz daty utworzenia i ostatniej zmiany.

Uprawnienia

Również tutaj ustawianie, zmiana i usuwanie właściwości będą możliwe tylko wtedy, gdy dostępny będzie pakiet pdftk.

Do nadania i zmiany ustawień dokumentu potrzebne jest hasło. Dodatkowo, plik PDF jest szyfrowany, aby zamknąć jego treść poprzez hasło lub żeby wymusić lekkie ograniczenia nałożone przez autora. Autor może pozwolić lub zabronić:

• drukowania stron

• zmieniania stron

• kopiowania tekstu i grafiki ze stron

• zmieniania lub dodawania przypisów

• wypełniania pól formularzy danymi.

Zmiana uprawień zawsze wymusza szyfrowanie skojarzone z zabezpieczeniem 128-bitowym Acrobata 5 i 6, a także wymaga hasła.

Zapamiętaj na zawsze: szyfrowanie i hasło nie zapewniają żadnej rzeczywistej ochrony pliku PDF. Treść jest zaszyfrowana, lecz klucz jest znany. Należy na to spojrzeć raczej jako grzeczne, lecz stanowcze żądanie poszanowania życzeń autora.

Okno dialogowe statystyki Plik → Statystyka dostarcza przeglądu statystycznego dla zaznaczania, dokumentu lub całego projektu. Uwzględnia liczbę słów, poleceń/otoczeń L^AT_EX a także liczbę znaków dla każdego rodzaju.

Uzyskane statystyki można skopiować do schowka jako tekst lub jako schludnie sformatowaną tabelę L^AT_EX.

Po zaznaczeniu tekstu i otwarcia okna dialogowego statystyk, zyskujesz dostęp do statystyki obecnie zaznaczonego tekstu. Jeśli otworzysz okno dialogowe bez zaznaczania tekstu, to pokazywana jest statystyka dla wszystkich otwartych plików. Jeśli chcesz uzyskać statystykę dla całego projektu, użyj Projekt → Otwórz wszystkie pliki projektu, aby w łatwy i szybki sposób otworzyć wszystkie pliki źródłowe twojego projektu.

Trochę uwagi należy poświęcić precyzji liczb. Dodaliśmy trochę logiki, aby uzyskać dobre przybliżenie, np. K\"uhler daje jedno słowo i jedno polecenie, odpowiednio z sześcioma i dwoma znakami. Istnieją jednak inne kombinacje, w których części poleceń są liczone jako słowa i na odwrót. Zauważ, że algorytm został opracowany i wypróbowany dla języków podobnych do angielskiego lub niemieckiego, więc nie bierz tych liczb za wyznaczniki. Jeśli piszesz sprawozdanie, którego długość nie może przekroczyć pewnej liczby słów lub znaków, to najpierw przeprowadź kilka prób, aby sprawdzić, czy dokładność Kile spełnia twoje potrzeby.

\bibitem jest poleceniem używanym do wpisywania bibliografii w dokumencie w otoczeniu thebibliography. Składnia do używania \bibitem jest następująca \bibitem[etykieta]{klucz}.

Opcjonalne [etykieta] jest w celu dodania własnego systemu etykiet dla wpisów bibliograficzny. Jeśli nie ustawiono etykiety, to zostaną one ustawione w porządku numerycznym : [1], [2], [3], itp.

Argument {klucz} jest używany, aby odwoływać się i łączyć polecenia \bibitem oraz \cite nawzajem, a także informacje, które zawierają. Polecenie \cite zawiera etykietę skojarzoną z \bibitem, która jest umieszczona wewnątrz otoczenia thebibliography i zawiera dane odniesienia. Oba odpowiadające sobie \bibitem oraz \cite muszą mieć ten sam {klucz}; najprostszym sposobem na zorganizowanie kluczy jest ustawienie ich wartości jako nazwiska autorów. Drugie klamry w otoczeniu thebibliography oznaczają najdłuższą etykietę bibliografii, którą możesz mieć. Tak więc wstawienie {foo} oznacza, że możesz mieć dowolną etykietę krótszą lub tak samo długą jak wyrażenie foo. Niepowodzenie przy ustawieniu tego parametru poprawnie może skutkować w nieatrakcyjnych wcięciach w twojej bibliografii.

Bibliografia jest działem oddzielonym od twojego głównego dokumentu, a przykładowy kod dla bibliografii wygląda następująco:

\begin{thebibliography}{50}
        \bibitem{Simpson} Homer J. Simpson. \textsl{Mmmmm...pączki}. Evergreen Terrace Printing Co.,
                          Springfield, SomewhereUSA, 1998
\end{thebibliography}

Wtedy twój główny kod źródłowy musi zawierać informacje o położeniu informacji odnoszących się do \bibitem przy użyciu polecenia \cite. Przykładowy kod źródłowy wygląda następująco:

Moja praca dyplomowa o filozofii The Simpsons\copyright pochodzi z mojej ulubionej książki \cite{Simpson}.

Ponieważ trudno jest zapamiętać dokładny klucz cytowania, gdy posiada się wiele odsyłaczy, Kile zapewnia łatwy sposób na wstawianie cytowań. Wybranie LaTeX → Odsyłacze → Cytowanie wywoła wykaz kluczy cytowania. Wybierz właściwy odsyłacz, a cytowanie zostanie wstawione do dokumentu. Aby uaktualnić wykaz kluczy, albo zapisz plik, albo wybierz Edycja → Odśwież strukturę lub naciśnij klawisz F12. Przy włączonym uzupełnianiu kodu, Kile pokaże wykaz wszystkich etykiet bibitem zaraz po zakończeniu polecenia \cite.

Ostateczny wynik w bibliografii twojego dokumentu będzie wyglądał następująco:

[1] Homer J. Simpson. Mmmmm...pączki. Evergreen Terrace Printing Co., Springfield, SomewhereUSA, 1998.

Kile może także współpracować z edytorami BibT_EX, takimi jak KBibT_EX, aby uczynić wprowadzanie cytowani łatwiejszymi. Po dodaniu pliku BibT_EX do projektu, Kile pomoże uzupełnić polecenia cytowania, w sposób opisany powyżej.

Można utworzyć lub zmienić istniejące menu przy użyciu pomocnika tworzenia menu użytkownika, którego można znaleźć w menu Pomocnik → Edycja menu użytkownika.

Po lewej stronie widać istniejące drzewo menu. Jako standardowe menu, zawiera ono trzy różne rodzaje elementów menu:

Do zmieniania tego menu, używaj sześciu przycisków po lewej. Więcej możliwości jest dostępnych z menu podręcznego już istniejących elementów menu.

Każdy standardowy element menu jest przypisany do jednego z trzech rodzajów działań, gdzie każdy z nich ma różne atrybuty, które można ustawić:

Jeśli brakuje jakiejś ważnej informacji dla działania, to elementy menu zostaną zabarwione na czerwony. Powodem może być na przykład nieistniejący plik

lub brakujący tytuł dla wpisu menu, co zostanie wyświetlone jako trzy znaki zapytania: ???

Po otwarciu menu podręcznego zabarwionego na czerwono elementu menu, pojawią się dodatkowe informacje dotyczące tego błędu.

Więcej informacji można uzyskać poprzez użycie funkcji większości elementów interfejsu o nazwie Co to jest?.

Większość ze wpisów menu może mieć dodatkowe parametry, które można zaznaczyć. Jeśli niektóre z tych parametrów nie są dostępne dla pewnych działań, to będą one wyłączone.

Oto przykład na wykonywanie programu zewnętrznego:

Można zauważyć, że wywoływany jest skrypt perl, który powinien zadziałać z bieżącym zaznaczeniem. Parametr Wymaga zaznaczonego tekstu jest zaznaczony, aby zapewnić istnienie zaznaczenia. Wynik tego skryptu zostanie wstawiony (Wstawienie wyjścia wybranego programu) i zastąpi bieżące zaznaczenie (Zastąpienie zaznaczonego tekstu), lecz nie zaznaczy go.

W czasie działania programu można wgrać różne menu dla różnych działań. Po wywołaniu pomocnika menu użytkownika, wczytywany jest plik określający bieżące menu. Jeśli je zmienisz i zamkniesz okno dialogowe poprzez OK, to zmiany zostaną zapisane i wgrane jako nowe menu użytkownika. Zamknięcie okna dialogowego poprzez Anuluj porzuci zmiany.

Można także zapisać zmienione pliki w katalogu menu użytkownika lub wczytać i wgrać inny plik określający menu. Wszystkie pliki określające menu muszą być zapisane w katalogu lokalnym menu użytkownika Kile: KILE_APP_DIR/usermenu/.

Spójrz na przykładowy plik określający menu example.xml, aby zobaczyć więcej wpisów menu z ich parametrami.

Przy pracy z L^AT_EX zawsze będzie potrzeba trochę czasu na obejrzenie wyników. L^AT_EX musi skompilować kod źródłowy, a następnie należy uruchomić przeglądarkę. Może się to okazać uciążliwe jeśli zmieniono tylko kilka liter w trudnym do zapisania równaniu. Kile posiada tryb Szybki Podgląd, w którym można skompilować tylko część dokumentu i zaoszczędzić wiele czasu. SzybkiPodgląd obsługuje cztery różne tryby, które można połączyć z siedmioma różnymi ustawieniami.

Wszystkie ustawienia należy określić w Ustawienia → Ustawienia Kile... → Narzędzia+Podgląd.

Pliki graficzne EPS są tradycyjnym sposobem na wstawianie plików graficznych w dokumentach L^AT_EX. Ponieważ listy dyskusyjne są pełne pytań dotyczących grafik EPS, omówimy niektóre z ważnych aspektów i przedstawimy jak są one obsługiwane w Kile.

\DeclareGraphicsRule{.pz}{eps}{.bb}{}%
   \DeclareGraphicsRule{.eps.Z}{eps}{.eps.bb}{}%
   \DeclareGraphicsRule{.ps.Z}{eps}{.ps.bb}{}%
   \DeclareGraphicsRule{.ps.gz}{eps}{.ps.bb}{}%
   \DeclareGraphicsRule{.eps.gz}{eps}{.eps.bb}{}%

\DeclareGraphicsRule{.pz}{eps}{.bb}{}%
   \DeclareGraphicsRule{.eps.Z}{eps}{.eps.bb}{}%
   \DeclareGraphicsRule{.ps.Z}{eps}{.ps.bb}{}%
   \DeclareGraphicsRule{.ps.gz}{eps}{.ps.bb}{}%
   % changed or new graphic rules
   \DeclareGraphicsRule{.eps.zip}{eps}{.eps.bb}{`unzip -p #1}%   spakowany EPS programem zip
   \DeclareGraphicsRule{.eps.gz}{eps}{.eps.bb}{`gunzip -c #1}%   spakowany EPS programem gzip
   \DeclareGraphicsRule{.jpg}{eps}{}{`convert #1 eps:-}%         JPEG
   \DeclareGraphicsRule{.gif}{eps}{.bb}{`convert #1 eps:-}%      GIF
   \DeclareGraphicsRule{.png}{eps}{.bb}{`convert #1 eps:-}%      PNG
   \DeclareGraphicsRule{.tif}{eps}{.bb}{`convert #1 eps:-}%      TIFF
   \DeclareGraphicsRule{.pdf}{eps}{.bb}{`convert #1 eps:-}%      grafika PDF

\usepackage[pdftex]{graphicx}
   \usepackage{epstopdf}

% pdfTeX jest uruchomiony w trybie pdf
   \ExecuteOptions{pdftex}%

% pdfTeX został uruchomiony w trybie pdf
   \ExecuteOptions{pdftex}%
   \AtEndOfPackage{%
      \g@addto@macro\Gin@extensions{.eps.gz,.eps.zip}%
      \@namedef{Gin@rule@.eps.gz}#1{{pdf}{.pdf}{`gunzip -c #1 | epstopdf -f 
>\Gin@base.pdf}}%
      \@namedef{Gin@rule@.eps.zip}#1{{pdf}{.pdf}{`unzip -p #1 | epstopdf -f 
>\Gin@base.pdf}}%
   }%

Określenie dokumentu jako nadrzędny umożliwia pracę z osobnymi plikami, co w wyniku daje dokument nadrzędny i dokumenty podrzędne, które składają się na całkowitą pracę. Po określeniu nadrzędnego dokumentu poprzez odpowiednie polecenie w menu Ustawienia, wszystkie polecenia z menu Narzędzia będzie można stosować tylko do tego dokumentu, nawet przy pracy z dokumentami podrzędnymi. Można nawet zamknąć dokument nadrzędny.

Po skompilowaniu czegokolwiek, Kile poszukuje wiadomości błędów. Jeśli występują jakieś błędy lub ostrzeżenia, to zostanie o tym krótko napomknięte w oknie Dziennik i wiadomości. Wiadomościom można się przyjrzeć bliżej poprzez wybranie Budowanie → Obejrzyj plik dziennik lub poprzez użycie skrótu klawiszowego Alt+0. Utworzony dziennik zostanie wtedy wyświetlony w widoku Dziennik i wiadomości; błędy i ostrzeżenia zostaną podświetlone.

Przeglądanie dziennika

Można łatwo przechodzić od jednej wiadomości w pliku dziennika do następnej poprzez użycie menu Budowanie → Następny/Poprzedni błąd LaTeX/Ostrzeżenie lub poprze użycie odpowiednich przycisków paska narzędzi.

Aby przejść do wiersza w kodzie źródłowym L^AT_EX, w którym zgłoszono błąd lub ostrzeżenie, naciśnij na błąd lub ostrzeżenie w widoku Dziennik i wiadomości. Kile samo przejdzie do wiersza sprawiającego kłopot.

Po wykonaniu polecenia SzybkiegoBudowania i skompilowaniu dokumentu zazwyczaj uruchamia się jakaś przeglądarka. Jeśli nie używasz osadzonej przeglądarki, to za każdym razem zostanie otwarte nowe okno.

Przy dostosowywaniu wyglądu dokumentu, często wykorzystuje się SzybkieBudowanie i ma się otwarte wiele okien przeglądarki na pulpicie; aby uniknąć pomieszania, można włączyć tryb Obserwuj plik, który będzie zapobiegał uruchamianiu przeglądarki po wykonaniu SzybkiegoBudowania.

Tryb ten jest oczywiście bezużyteczny w przypadku osadzonych przeglądarek, jako iż i tak trzeba je zamknąć, aby powrócić do edytowania dokumentu i ponownego kompilowania.

Zakładki są odsyłaczami do odcinków tekstu lub wiersza wewnątrz otoczenia Kile. Aby użyć zakładki, zaznacz dany wiersz w dokumencie, dla którego ma zachodzić możliwość powrotu, następnie naciśnij Ctrl+B, a Kile doda zakładkę do tego wiersza. Alternatywnie, można ustawić zakładkę poprzez podświetlenie wiersza i wybranie z menu Zakładki → Ustaw zakładkę.

Aby usunąć wszystkie zakładki, wybierz Zakładki → Wyczyść wszystkie zakładki.

Aby utworzyć nowy projekt, wybierz Projekt → Nowy projekt....

Do utworzenia projektu należy udzielić następujących informacji:

Widok Pliki i projekty jest przyciskiem menu paska bocznego, Na tym widoku, można obejrzeć strukturę projektu, jego pliki i nazwę pliku .kilepr, który przechowuje szczegóły o projekcie. Dodawanie, usuwanie lub zmiana opcji w twoim projekcie odbywa się poprzez widok Pliki i projekty.

Widok plików i projektów

Aby dodać plik do twojego projektu, otwórz dowolny plik T_EX, naciśnij prawym przyciskiem myszy na jego nazwę w widoku Pliki i projekty i wybierz Dodaj do projektu. Jeśli otwarto wiele projektów, pokaże się okno dialogowe, w którym będzie można wybrać, do którego projektu plik ma zostać dodany.

Można także nacisnąć prawym przyciskiem myszy na nazwę projektu w widoku Pliki i projekty i wybrać Dodaj pliki..., aby przywołać okno dialogowe wyboru pliku.

Dodawanie pliku do projektu

Aby usunąć pliki z projektu, naciśnij prawym przyciskiem myszy na niego i wybierz Usuń plik. Nie usuwa to twojego pliku (a także go nie zamyka), lecz usuwa z wykazu plików zawartych w rozszerzeniu .kilepr.

Kile zawiera kilka opcji związanych z projektem, które można ustawić. Aby je zmienić, naciśnij prawym przyciskiem myszy na tytule projektu i wybierz Opcje projektu, a ukażą się możliwości zmian: